Budowa ucha wewnętrznego wczesnych zajęczaków

Budowa ucha wewnętrznego ssaków niesie wiele informacji dotyczących sprawności lokomocyjnej („zwinności”) oraz czułości słuchu tych zwierząt. W najnowszej pracy po raz pierwszy zajęto się wczesnym etapem ewolucji narządów słuchu i równowagi u zajęczaków. Na podstawie cyfrowego odlewu błędnika kostnego (zawierającego struktury ucha wewnętrznego) północnoamerykańskiego zajęczaka Megalagus turgidus z wczesnego oligocenu ustalono, że nie odbiegał znacząco od dzisiejszych królików pod względem czułości słuchu oraz zwinności. Prawdopodobnie zamieszkiwał obszary leśne, co tłumaczy jego mniejszą zwinność niż zające (rodzaj Lepus).