Stabilne izotopy oraz ślady drapieżnictwa rzucają nowe światło na preferencje głębokościowe amonitów
Amonity to wymarłe głowonogi o zewnętrznych muszlach, które dominowały w morskich ekosystemach późnego paleozoiku oraz mezozoiku. Głębokość bytowania należy do kluczowych parametrów ich paleoekologii i jest niezbędna do zrozumienia ewolucji i wymierania amonitów. W celu odtworzenia preferencji głębokościowych późnokredowych amonitów z grupy skafitów z Polski porównaliśmy dane izotopowe z aptychów (kalcytowe osłony dolnej szczęki) oraz współwystępujących otwornic z wynikami analizy śladów drapieżnictwa na okazach skafitów. Wyniki wskazują na zmianę preferencji głębokościowych skafitów co sugeruje, że amonity były bardziej elastyczne w swoich wymaganiach głębokościowych niż dotychczas zakładano.
Praca finansowana z grantu NCN (2015/19/B/ST10/02033)