Pod gościnną redakcją Adama T. Halamskiego ukazał się specjalny numer czasopisma Annales Societatis Geologorum Poloniae pt. „Środkowodewońska biota i środowiska regionu łysogórskiego”. Autorami sześciu artykułów było 27 uczonych z czterech krajów (w tym trzy osoby z IPal PAN); założenia tego projektu przedstawiono w przedmowie.

Przedmiotem badań była kopalna biota (całość organizmów żywych) formacji skalskiej, jednostki stratygraficznej, której osady powstały w dewonie, a dokładniej ok. 386–382 mln lat temu. W oparciu o dane litologiczne, geochemiczne i paleontologiczne zebrane w Miłoszowie w Górach Świętokrzyskich przedstawiono rekonstrukcję ekosystemu środkowodewońskiego. W sumie doliczono się 200 gatunków organizmów morskich, z czego najbardziej zróżnicowaną grupą były ramienionogi (68 gatunków), a licznie występowały również szkarłupnie i mszywioły. Po raz pierwszy przedstawiono również szczegółową rekonstrukcję paleoekologiczną jednego z najsłynniejszych polskich odsłonięć – łupków ramienionogowych ze Skał – odtwarzając następstwo zespołów, to znaczy pokazując, które gatunki ramienionogów rzeczywiście współzamieszkiwały morze na terenie obecnych Gór Świętokrzyskich, a które następowały po sobie.
Konkluzją badań było wykazanie, iż nadzwyczaj bogata biota formacji skalskiej odpowiada okresowi szczególnie korzystnych warunków rozwoju organizmów morskich między tzw. wydarzeniem Kačák ok. 386 mln lat temu a wydarzeniem Taghanic ok. 381 mln lat temu.